De etappe die onder water staat…
De gezellige babbel aan de uitgebreide ontbijtdis zorgen er voor dat we pas om 08:30 de deur achter ons dicht trekken bij Jettie. Honger zullen we tot de lunch niet hebben vermoed ik…
De eerste kilometers brengen ons terug op het Airbornepad en daar gaan we weer…
De Oude Sint-Willibrorduskerk, voor ingewijden d’Auw kerk, verdient terecht ons respect. Helaas is ze niet geopend, anders hadden we zeker 2 kaarsjes gebrand voor een goede afloop van de tocht (en het voorblijven van Corona). En dan hadden we zeker het oudste, nog werkende mechanische uurwerk ter wereld aan een onderzoek onderworpen…
In het sfeervolle Willibrorduskerkje vindt jaarlijks de provinciale dodenherdenking plaats.
Het zal nog tot hartje Eindhoven duren alvorens het eerste oorlogsmonument van de dag ons pad kruist rond 14 uur. Maar eerst wordt ons nog een uniek stukje natuur voorgeschoteld rond het gat van Waalre.
En dat de hemelsluizen in het voorjaar meer dan normaal openstonden kunnen we rond het middaguur nog aan den lijve ondervinden. De Dommel heeft ons pad helemaal onder water gezet – bekijk de foto’s – en Jaak krijgt de uitdagende opdracht om het pad een eerste keer die dag te hertekenen…
Aan het stadhuisplein in Eindhoven houden we even halt bij de burger, de soldaat en de verzetsman. Met het indrukwekkende monument worden de honderden Eindhovenaars op elke 18de september herdacht die door oorlogshandelingen om het leven kwamen.
Kunnen offeren is de meest waardevolle innerlijke vrijheid.
Helaas laten de pijlen ons in Eindhoven in de steek en is het even improviseren om uit de stad te ontsnappen…
Voorbij de panoramische Karpendonkse plas in Tongelre zien we voor een tweede keer hoe opgezwollen de Dommel wel was. In Woensel is het alle hens aan dek voor Jaak (en mijzelf) om te proberen ons eerst op handen en voeten en buik en rugzak – zie nogmaals de foto’s – een weg proberen te banen langs de Dommel door het zompige struikgewas en dan hopeloos vast te lopen op een te diepe beek. Terugkeren op onze stappen op zoek naar een noodpad is de enige optie. En dit terwijl de hemelsluizen helemaal openstaan…
Onze inderhaast aangetrokken regenponchos bewijzen dat we ze niet voor niets in onze plunjezak gestoken hebben… In de routebeschrijving staat dit noodpad ook als alternatief vermeld (maar dit hebben we niet opgemerkt).
Met een beetje vertraging en aangemoedigd door een eenzame ooievaar arriveren we rond 18 uur bij onze Vrienden op de fiets in Son en Breugel, een privé huisje d’Opa – een voormalige kangoeroewoning – voorzien van meer luxe dan we verdienen op dit oorlogspad. (Met dank aan Jaak om de nacht door te brengen op de sofa).
De dag wordt afgesloten in een plaatselijke pizzeria Il Ponte, gelukkig nog geopend, waar we op veilige afstand van andere gasten en bij voorkeur zonder wisselmunten – Corona – ons energiepijl weer kunnen opkrikken.
| Afstand | 38 km |
| Wandeluren | van 08:30 tot 18 uur |
| Weerbericht | regelmatig fikse buien |
| Overnachting (+ ontbijt, lunchpakket) | Vrienden op de fiets |
Op pad om 08:30 – Passage Willibrorduskerk in Waalre Willibrorduskerk in Waalre 
Picknick plaats in Waalre 
Gat van Waalre 
Pad onder water door de Dommel in Gestel 
Airbornepad hertekenen 
Dit lukt dus niet… De burger, de soldaat en de verzetsman in Eindhoven 
De Karpendonkse plas in Tongelre 
De Karpendonkse plas in Tongelre 
De Dommel in Woensel – Airbornepad helemaal overstroomd De Dommel in Woensel slokt het pad op 
De Dommel in Woensel – Airbornepad overstroomd 
Heen en terug door het struikgewas was geen optie! 
Airbornepad wordt hertekend! 
Aankomst in Son en Breughel rond 18 uur – D’opa…